Martin Niemöller was predikant tijdens de Tweede Wereldoorlog. Afhankelijk kon hij zich wel vinden in de standpunten van Hitler en de NSDAP, hij veranderde van gedachten door de onverdraagzaamheid ten opzichte van andere volkeren van de Naties. Hij verzette zich op verschillende manieren tegen de Duitsers met onder andere een predikantenverbond, en scherpe preken. Uiteindelijk werd hij overgebracht naar een concentratiekamp waar hij zijn beroemde gedicht schreef "Toen de nazi's de communisten arresteerden heb ik gezwegen; ik was immers geen communist. Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten heb ik gezwegen; ik was immers geen sociaaldemocraat. Toen ze de syndicalisten kwamen halen heb ik gezwegen; ik was immers geen syndicalist. Toen ze de Joden opsloten heb ik gezwegen; ik was immers geen Jood. Toen ze de katholieken arresteerden heb ik gezwegen; ik was immers geen katholiek. Toen ze mij kwamen halen ...was er niemand meer die nog kon protesteren." Hier zijn later verschillende versies van geproduceerd, onder andere van uit de vredesbewegingen.
Na de Tweede Wereldoorlog was Martin Niemöller een kritisch burger, hij was tegen de opdeling Duitsland, de Vietnamoorlog en de wapenwedloop. Hij sloot zich aan bij diverse pacifistische organisaties en was aanwezig bij meerdere vredesdemonstraties. In 1966 kreeg hij de Lenin Prijs voor de Vrede.