Een brede ruime baan in Amsterdam
met Winston Churchill´s naam. Dat was de man
die legers stuurde, vrede wou door wapens.
Juist daar het beeld van Gandhi, in een doek
gehuld. Mahatma loopt met stok en boek
zijn ogen zien de mensen vol met vragen
Wat kinderen stoeien aan de voeten van de bronzen man
"Mahatma Gandhi" spelt er een en vraagt:"wat is dat mam?"
Zijn moeder, trots dat hij kan lezen, lacht en zij vertelt
van India en van de wijze man die geen geweld
gebruiken wou, niet schieten en niet doden, ook niet slaan
of schoppen. Ghandhi hield van al wat leeft. De kinderen staan
te luist´ren, vingers in de mond. De jonge vrouw zegt zacht
gaan jullie maar weer spelen, want ze had opeens bedacht
hoe Gandhi om het leven kwam en hoeveel en hoe groot
´t geweld nog in de wereld was zo lang na Gandhi´s dood
satyagraha en ahimsa
Tegen dwang en onrecht een onbuigzame wil
het tere mensenlijf tegen lood en staal
met armen en benen tegen de stroom op
met voeten en hoofd tegen de stroom in
geen vuisten, maar open handen, open armen
niet de vijand haten maar het kwaad bestrijden
niet verbranden maar hervormen
niet vernielen, maar vernieuwen
heldhaftig ongehoorzaam
vooruit, daadkrachtig in verzet
geweldloos machtig
kwetsbaar overwinnend
met waarheid en liefde
liefde, recht en waarheid
samen moedig, moedig samen,
moedig alleen
helemaal alleen beginnen
weten dat velen zullen volgen
de honderden en dan de duizenden
tiienduizenden, honderdduizenden
miljoenen, dan miljoenen...
de miljoenen die niet durven, niet geloven
meegesleurd door stroom en storm
hooggegrepen maar te veel gehoopt
gevolgd door massa´s, eenzaam opgesloten
beroemd, bewonderd, in de steek gelaten
geweldloos niemand hatend, zelf in haat vermoord
de grote ziel
met hoop en wanhoop, pijn zijn weg gebaand
Mahatma Gandhi´s voeten blijven gaan
naar nieuwe wegen, grenzenloze landen
je was geen Boeddha, peinzend d´ogen dicht
geen nieuwe godmens, geen onsterflijk licht
jij bent een vuur dat brandde en steeds doet branden
de moeder is naar huis gegaan, haar zoontje holt vooruit
een grijze oude boom bij het plein steekt boven de anderen uit
Jos Linnebank, januari 1998